Podczas prac remontowych na Placu Wolności w Grodzisku Mazowieckim został odnaleziony głaz z przedwojennego pomnika. Jak się okazuje stanowi on podstawę oryginalnego Pomnika Wolności.

Głaz wrócił po konserwacji na swoje miejsce, a jego historię przybliża Łukasz Nowacki, grodziski historyk. Obelisk z datą 1918 i cytatem z dzieł A. Mickiewicza został wybudowany na grodziskim rynku w pierwszą rocznicę odzyskania niepodległości, stając się miejscem uroczystości miejskich. Dnia 1 września 1939 r. pomnik został zniszczony podczas bombardowania miasta przez lotnictwo niemieckie. W 1984 r. powstała replika monumentu, wzorowana na przedwojennych fotografiach. Zmieniła się wówczas lokalizacja pomnika, wzniesionego naprzeciw tzw. Miejsca Straceń.

Podczas prac związanych z przebudową pl. Wolności operator koparki natrafił na głaz, który okazał się fragmentem oryginalnego pomnika. Dziś kamień poddany zabiegom konserwacyjnym został złożony w miejscu pierwotnej lokalizacji – na wysokości kamienicy z numerem 14.

Kamienica przy pl. Wolności 14 została wzniesiona w pierwszej dekadzie XX wieku w zachodniej pierzei ówczesnego Rynku. W latach 30. XX w., gdy plac nosił imię Marszałka Józefa Piłsudskiego, dom był własnością małżeństwa Kazimiery i Stanisława Włodków. Wówczas w kamienicy znajdowała się apteka prowadzona przez rodzinę Włodek – znanych grodziskich farmaceutów. W listopadzie 1943 r. pod ścianą kamienicy miała miejsce egzekucja dokonana przez okupantów niemieckich na 20 Polakach, więźniach Pawiaka – do dziś w murze okalającym tzw. Miejsce Straceń widoczne są ślady po kulach. W aptece Włodków w ostatnich latach II wojny światowej pracowała córka Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, Maria – późniejsza pisarka i felietonistka, wieloletnia redaktorka Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, od sierpnia 1944 r. zamężna ze Stanisławem Włodkiem, synem Kazimiery i Stanisława. W okresie powojennym, aż do czasów współczesnych, w kamienicy swoje miejsce znalazły rozmaite sklepy i zakłady usługowe.